1. |
Diñeiro
03:54
|
|||
Oes ti mira aquí, si, firma aquí
fíate de min.
O teu bo porvir depende de min
oes ti firma aquí.
Non podes resistir non ser coma min
debes presumir.
Oes ti mira aqui, si, firma aqui
fiate de min.
Máis, máis, dame máis diñeiro
máis, máis dame máis.
A túa depresión é a miña ascensión
anda enténdeo.
Causame emoción, alegría e conmoción
o seu olor.
Con gran satisfacción, che vendo e presento
unha nova cor.
Pouco esperanzador, verde billete
adoro o seu olor.
Máis, máis, dame máis diñeiro
máis, máis dame máis.
Supeditados ó papel nos atopamos, neste monopoli de dados trucados
sempre os mesmos, gañan os de sempre.
Rompo a baralla quero un xogo diferente.
Máis, máis, dame máis diñeiro
máis, máis dame máis.
|
||||
2. |
Ninguén
03:51
|
|||
Ninguén me pode poñer en pé
Ninguén me quere, non quero a ninguén
Esta preguiza estame a roer
Ninguén me quere, non quero a ninguén.
Oes Xan, levanta do sofá e non me fodas máis
Se non corre o aire haste de asfixiar, sal a masticar
o mundo enteiro, pedazo a pedazo
quedan cousas fora por desfrutar
pedazo a pedazo, a devorar, a devorar.
Ninguén me pode poñer en pé
Ninguén me quere, non quero a ninguén
Esta desidia estame a roer
Ninguén me quere, non quero a ninguén.
As túas bágoas si son pra chorar, quen che vai crer xa?
de xente coma ti haise que alonxar, podes contaminar
meu mundo enteiro, pedazo a pedazo
quedan cousas fora para argallar
pedazo a pedazo, e improvisar, e improvisar.
Esta mensaxe se autodestruirá, como a túa moral
ningúen foi eterno, ninguén o será,
cabe salientar que queda un mundo enteiro
pedazo a pedazo e quedan cousas fora pra maquinar
pedazo a pedazo, a devorar, a devorar.
|
||||
3. |
Non Quero
04:33
|
|||
Todo semella tinguir a mellor
cascallos de pedra.
Remexo en merda buscando outra cor
foresta de xesta, forcexa na beira.
Derrubar terras coma promisión
zapóns sen chave por onde voou
a liberdade de que entonou
laios e berros a quen estirpou.
Voar na dirección que indica o seu bastón
non quero.
Rachar co meu suor
a treixada de ambición.
Alguén me dixo que non volvería a soñar
que é un sinsentido
Decoro o xusto ata abandoar
é finxido.
Sacos de néboa en cada decisión
longas noites de pedra
semellan tebras, cheira a sumisión
alzamentos de verbas airean a mecha.
Loubanzas feitas quebran teu honor
estreita o cerco, sinten teu olor
inciden onde saben causan dor
laios e berros a que estirpou.
Voar na dirección que indica o seu bastón
non quero.
Rachar co meu suor
a treixada de ambición.
Alguén me dixo que non volvería a soñar
que é un sinsentido
Decoro o xusto ata abandoar
é finxido.
|
Streaming and Download help
If you like Arrhythmia, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp